Almelo Waterstad
Als je in de oude tijd Almelo wilde bereiken, was het alsof je een survivaltraining onderging.
Je moest over dijken klimmen, of met een peddel in je handen een waterige hindernisbaan afleggen langs een sponzig stuk land.
Langzaam maar zeker werd dat water in toom gehouden en kon men zowel in de stad als op het land z’n dagelijks brood verdienen.
Eeuwen tikten voorbij en op een dag was er in Almelo amper water te bekennen.
Maar geen paniek, we hadden nog altijd de Aa en de Lolee.
Dat was voor Almelo ruim voldoende. Toen echter rolde de textielindustrie het toneel op.
Dit was voor Almelo een ware gamechanger.
Van Heek, Ten Cate en Hedeman, die gasten hebben hun steentje echt wel bijgedragen.
Ze gaven aan zo’n duizend man werk, geen kleine prestatie!
Ze begonnen ook enthousiast te graven voor een kanaal en een haven.
Goedkoop vervoer voor textiel, slim bekeken!
Maar na een tijdje sloten de fabrieken hun deuren en leek er geen licht aan het einde van de tunnel.
Almelo deed zijn stinkende best om niet failliet te gaan.
Ondertussen hield de gemeente een stemming en de haven werd weer dichtgegooid.
Het water maakte plaats voor land en je kon zonder natte voeten naar de overkant.
Iedereen in de Raad was het erover eens: dit was een prima besluit.
Maar je weet hoe het gaat, mensen veranderen sneller dan het weer in Nederland.
Nu is de algemene sfeer: “Of je het nu gelooft of niet,
Almelo moet weer volop waterrijk worden!”
En de Aa en de Lolee moeten weer gaan schitteren.
De gemeenteraad was helemaal voor en de provincie sprong voor het merendeel bij.
De hele binnenstad werd omgeploegd. Een gloednieuwe haven werd onthuld.
En daaromheen, patronen van klinkers, en volgens de wijze woorden van Herman Finkers:
“Is er in Almelo altied wier wat te doon.”
Het was een gigantisch project voor deze stad, maar zoals ze zeggen, voor wat, hoort wat.
Almelo straalt nu weer waterrijk, vooral in de lente.
Almelo is op weg om dé waterstad van Twente te worden.
Zo zie je maar, water komt altijd terug naar waar het hoort!
